اجتماعی ـ ای کاش می شد تو را فهمید!

عجب موجود شگفتی هستی تو! هر کسی از ظن خود یار تو گشت!

یادآوری خاطرات تو، هر کس را به گذشته نه چندان دور خود می برد. یکی تو را با تهدیدهایت برای سرمایه گذاری خارجی

می شناسد، و دیگری نیز تو را با اضطراب هایی که به جانش می انداختی. برای یکی مانع آرامش جامعه بودی، و یکی نیز تو را وحشی ترین موجود تاریخ می دانست و می داند.

تو نعمت بودی برای آن ها که تو را فهمیدند.

اما میان همه این یکی ها، کسانی نیز بودند که تو را دوست داشتند و دارند.

تو را به خاطر نیمه شب های قشنگت دوست داشتند. تو را به خاطر اخلاصی که با خود برایشان به ارمغان آورده بودی ارج می نهادند. تو برای آن پیر زن روستایی حاشیه سیستان که به عشق تو برای دوستانت جوراب می بافت، نعمت بودی. تو برای آن مادری که سومین فرزندش را نیز بعد از دو فرزند بزرگترش به سوی تو می فرستاد افتخار بودی. تو، لذت نماز ها و گریه های شبانه در دل خودت را به بسیاری چشاندی.

جنگ، تو نعمت بودی برای آن ها که تو را فهمیدند.

---

روح اله قمری

بازنشر این مطلب در:

وبلاگ غریبیون