سابقه اختلاف ایران و عراق به دوره ای برمی گردد که عراق، جزء امپراتوری عثمانی بود. اختلاف ایران و دولت عثمانی در طول چهار قرن (1914 ـ 1514) با وجود انعقاد بیش از هجده قرارداد صلح و چندین پروتکل مرزی، همچنان حل نشده ماند و این منازعات به دولت تازه تأسیس عراق پس از جنگ جهانی اول منتقل گردید.
در این قسمت به برخی از اختلافات ایران و عثمانی و معاهداتی که بین دو کشور در دوره قاجار و پهلوی به امضا رسید، اشاره می کنیم:
در اواخر دوره فتحعلی شاه، مسئله رفت و آمد ایلات چادر نشین در مناطق مرزی میان دو کشور باعث بروز درگیری هایی شد. عباس میرزا برای تثبیت اوضاع به غرب لشکر کشید و تا بغداد پیش رفت. دولت عثمانی ناچار تقاضای صلح کرد و پس از مذاکرات نمایندگان ایران و عثمانی در شهر «ارزنةالروم»، معاهده اول ارزنةالروم (1238 هـ / 1823 م) بین دو دولت به امضا رسید. با اوجود شکست عثمانی در این جنگ، معاهده مزبور هیچ تغییری در مرزهای دو کشور به وجود نیاورد.
در دوره محمد شاه نیز اختلافات ایران و عثمانی بالا گرفت که در نهایت با وساطت دولت روسیه و انگلیس، عهدنامه دوم ارزنةالروم بین دو کشور منعقد شد. بر اساس این قرارداد طرفین از دعاوی و مطالبات نقدی خود (به استثنای خسارات) صرف نظر کردند. همچنین دولت ایران قبول کرد به شرط این که دولت عثمانی حاکمیت ایران...
